Anlatmaya çalışmak ile anlatabilmek arasında ince çizgide kalmak çoğu zaman sinir bozucudur. Haberdarsınızdır pek çok şeyden fakat haberdarlığınızı bilemeyecek kadar da bitkisel hayatta. Pek çok doğrultuda yaptıklarınız ve yapmak istedikleriniz çelişir.

Kadın bir an önce yeni bir sigara yakmak ile çekip gitmek arasında kaldı. Sadece tente altında yaşamaya karar kıldı. Yağmur dindi, yavaş yavaş kişiler dağıldı. Geriye kalan sadece adam ve kadındı.

Bir asansör, bir otobüs ya da başka bir yerde tanımadığın birisiyle kalmak, insan davranışlarını etkiler. Susmak, sadece o anda kişilere yüklenen bir misyondur. Konuşmak koca bir tabu. Yanındaki ile göz göze gelmek dahi yasaktır böyle anlarda. Belki de kısa yollu kollektif yıkımdır bunlar. Bir yerlerde birilerini yakalar, kısa süreli sinir bozukluğu yaratır ve bırakır gider.

Kadın, adama doğru yaklaşmak isterken pek çok şeyden vazgeçti. Yaklaşmak yeni bir şeylerin başlaması olacaktı çünkü ve kadın bu yükü kaldırabilecek kadar kabiliyetli değildi. Öyle olsaydı şimdiye kadar zaten yalnız kalmazdı. Bu düşünler içinde, adam da aynı şeyden muzdaripti. Kocaman bir boşluk içinde yaklaşık 36,5 yıl çabalamış ve hala durulmamıştı. İstediği öylesine sakin, öylesine ıssız bir yaşamdı.

Kadın topuklu ayakkabısının tokasını düzeltti, eteğini kalçalarına yerleştirdi ve gömleğine son olarak düz bir görüntü verdi.
Minik bir tebessüm ile adama baktı. O anda içinden gelen pek çok şeyi o anda dizginledi. Sadece ufak şeyler ile mutlu olmak isteğini dahi. Ve topuklu ayakkabılarından çıkardığı aheste sesle köşeden döndü.

Adam, saatine baktı. Düşüncelerinin akış hızına şaşırdı, pek çoktur burdaydı. gitmek istedi. aslında herhangi bir yere değil, kadının peşinden. gitmedi.
Gitmemesi gerektiğini biliyordu. bir hikaye başlatabilecek her şeyden uzak kaldı. En dipte, en alakasız noktada sıkışıp kalmak işine yaradı.  Kadın, köşeden dönüp; tarihsizliğe ve zamansızlığa uzandı, adam yağmurun bitişine duacı olarak ceketini düzeltti. Aynı köşeden döndü.

Eğer bir köşe varsa bir hikaye yaratabilecek, pek çok hikaye yaratabilir aynı anda. Birisi için yeni olarak görülen bir hikaye, pek çoğu için alakasız bir görülür. Hikaye yaratmak bir noktada bitse de, kahramanların misyonu asla bitmez. Onlar hikaye dışında devam eder işlerine.  Adam, kadının peşinden gider. gerekli olan her şey, yazar dışında devam eder. Karakterlerin bir hiç olduğunu düşünmek; çoğu zaman düşüncesizliktir.
Bir köşe, pek çok şey yaratabilir. bir aşk, bir sevgi, bir hikaye.
Pek çok kişi, bir köşe arar.
Sadece arar.
Arar.

Asla mükemmeller yaratmayan kişiler için, bir şeyleri çabucak yapmak ya da tamamıyla yapıp bitirmek zor gelir. Çünkü yapması gereken şeyler içinde kendi ile çelişir. Bu, beraberinde tembelliği de getirir. Çoğu tahlil unsurlarının bir arada kullanıldığı zamanlarda karakterler muhakkak bir şeylere zorlanır. Bir iyilik ya da kötülük haline, ululuk ya da adilik haline hatta ve hatta fazlasıyla açık ve kapalı bir hale. yazar için kolay olan şey bir karakterin yönünü belirlemek değil, onu bu yönde anlatmaktır. eğer karar verirseniz bir şeylere, işte o zamandan itibaren kolaylaşır çoğu şey.
Adam, kadına bir sigara uzattı ve sakince kendi de bir sigara aldı. bu eşlilik durumu genel bir kriterden çok, yağan yağmura küfür niteliği taşıyan bir hareketti.

Adam yağmurları ve bu yağmurlar ile birlikte gelenleri sevmezdi. Sevmek istemezdi. Bir şeyleri yağmurda kaybetmişliği de yoktu oysa. Yani, dönüp dönüp hatırlayacağı bir çocukluk nevrozu da yoktu, gençlik psikozu da. Bilakis, oldukça rahattı bu yandan. fakat sevmiyordu yağmuru ve onunla birlikte gelenleri.
Bir kişinin yağmuru sevmediğini duyduğunuz da sanki siz çok severmiş gibi şaşırır kalırsınız. Oysa ki yolda paçalarına sıçrayan yağmurdan en az siz de onun kadar nefret edersiniz. Şöyle düşünürken, bahsedilip durulan klişe yağmurda ıslanma durumu ise çoğu için gerçek olamayacak kadar hayaldir. çünkü yağmurda ıslanmak, ıslanmaktır. Bir yıkanmadır ve bir veveyla içinde çoğu insan tembeldir. Yağmurda ıslanmak meşakkatlidir. Yağmurda ıslanmak sorumluluk ister.
Kadın ise oldukça hızlıydı bu konuda. Sigarasını yaktıktan sonra yoğun bir duman çıkardı. duman, yakmak istediği pek çok şeye tanıktı. Yanındaki adamdan gelen parfüm kokusuyla yağmur kokusunu karıştıran bu lanet günü yakmak istiyordu ilk olarak. Ama sorunlu bir kadın olarak görünmek ona göre bir şey değildi. Tam da istediği aldığı sigaradan zevk almaktı, eğer alabilirse.

Yağmur dinmek bilmiyorsa, çoğunlukla duygular da dinmek bilmez. Tente altında duran insanların bir film karesinden farklı kalmaz ve birilerinin canı mutlaka sıkılır. Yağmur kasvet verir, insanın duygularını sömürür.

Zamanın akışı ile pek çok kişi ayrıldı tente altından. Kadın ile adamın sigaraları ise bitti. Kadın, kendini konuşmak için zorunlu hissetti. Bir şeyler söylemek isterken sadece kekeleyip kaldı:
– Je su, je suis..

Eğer bir sigara ile başlarsa bir ilişki, genellemeler içine sokularak çoğu zaman “başlar” ilişki olarak görülür. Sigara sadece bir sembolse arada görülen, bu sembole karşılık veren herhangi bir canlı da alıcı olur bu durumda. Ve iletim yolları arasında gözler var ise, bir şeylerin başlamaması için başka şeylerin olmasına gerek yoktur. Bir kıvılcımın bir yerden bir yere gitmesine, bir yerlerde yer edinmesine ve bir kişide belirmesine sebep olacak çoğu şey ki bunlar pek çok insan için farklı şeylerdir; neden olan şey, bir başlatıcı kabul edilir. Bütün bir duygu yoğunluğu içinde bir sigaranın yanışı sadece akciğerlere olan bir yardım değildir, ortamın gelişimi için gerekli olan yatay geçişi de sağlar. Sigara yandıkça, nelerin de onunla birlikte yanıp gittiğini tahmin etmek dışarıdan bakan birisi için zordur. Çoğu zaman bir sigara çok sıradan kimi zaman ise değişilmeyen bir ayrıntıdır ve ne olursa olsun bir sahnede sigara geçer ise, işte o sahnede sigara kesinlikle yakılır.

Uzunca bir süre göz göze bakmanın etkisi ile adam cevap verse de bu soruya kadının duyması işten değildi. Ne istediğini unutmuştu çünkü, aradan geçen belki de bu kısa süre, adamla olan algı bozukluğuna inat kendisine döndürmüştü her şeyi.

Bir kişiye dışarıdan baktığınızda çoğu şeyi anlayamazsınız bu yüzden ve bu yüzden insanlardan kaçmak istersiniz. Öyle bir kaçmaktır ki bu, ne istediğinizi kendiniz dahi bilmeden bir o yana bir bu yana yuvarlanmaktır hayatın içinde. Önemli olan ise neleri ezip geçtiğindir. bir tanımsızlık peşinde koşarken, hangi tanımları çiğnediğindir. Eğer yağmur yağıyorsa ve insanlar bir tente altına toplanmışlar ise, bir şeyler olacak demektir.

Yoğun bir parfüm ile toprak kokusu vardı tam o anda saat 21,15’i gösterirken. Yağmur ile birlikte gelen toprak kokusuna pek çok kişinin tahammülü yoktur aslında, önemli olan tek şey pek çok kişinin toprak kokusuna iyi demesidir onun nezdinde ve o da arkada kalmamak için iyi der. böyle bir durumda aradan seçtiği parfüm kokusuna sığınmak ise, gerçek bir sığınmaya eşdeğerdir. Kocaman bir boşluktan kurtulmak istercesine çırpınmak. Lanet bir toprak kokusu arasından yoğun ve şehvetli bir parfüm kokusunu alabilmek. Bu sırada neler dönerse dönsün kişilerin beyinlerinde, eğer bir tente altındaysanız ve üşüyorsanız yüzünüzden belli olan tek şey hoşnutsuzluktur. Uzun zaman sıcakta kalıp, üşüyor olmanın verdiği huzursuzluk.

Yine de adam kafanı çevirip bakabildi bir anda. o an nelerin kayıp nelerin kalacağı pek çok rivayete göre değişiyordu kadında. Kadın sabırsız adam ise gerektiğinden fazla sakindi, çoğu zaman sinir bozucu bir boyuta varırdı bu. İşte bu miskinlik halinde cevap verdi;
– Oui. J’ai…

Bir bakış çoğu filmde yeni bir başlangıçtır, kız köşeden dönerken (ki bizim kahramanımız da dönmüştür bu köşeden) birisiyle çarpışır ve her şey başlar. Ya da bir duraktır beklenilen yer ve bir bakışma çoğu şeyi başlatır.

Adam, kadına baktığında gördüğü şeyin farkında değildi. Görüyordu fakat neyi gördüğünden, nasıl gördüğünden ya da neyi görmesi gerektiğinden bi’haberdi. kadın ise bütün dünyanın sinsiliğini ve fesadını içinde barındırabilecek kadar şehvetliydi. Baktığı bir kişiyi etkilemek için deneyeceği yollar birden fazlaydı ve bir yağmurlu havada bir tente altında eğer birisiyle göz göze gelebiliyorsa, işte o zaman yine dönecekti bir senaryo aklında.

Dünyada pek çok hikaye de buna dikiz gidiyordu zaten, bir taraf muhakkak diğerinden daha fazla hilekar ya da daha aptal oluyordu, sonra her şey son buluyor gibi görünüyordu. son buluyor muydu peki? pek çok kişiye göre hayır olur bunun cevabı fakat kahramana kalırsa evet idi.

En sonunda gördüğü şey bir çift gözden çok yanan iki adet odun parçasıydı kadının gözlerinin tam ortasında. Adam, “görme”nin rahatlığına erişmiş halde bakıyordu artık kadının gözlerine ki bu gözlerde gördüğü şeyler onu tatmin etmişe benzemiyordu. Hayalinde canlandırdığı pek çok şeye tezattı bakışları kadının, bir o kadar da saçma. Bir kadın profili çizecek ise, asla böyle bir kadın çizmezdi. Çizse bile emindi ki bu hiç kimseyi ilgilendirmezdi.

Kadın, sakince yaklaştı adama, adamın parfümünü içine çekti, kaliteliydi. Anlaşıldığı üzere, parfümün sahibi kaliteli bir koku kullanıyordu. O parfüm kokusu yerine bir ten kokusunu da tercih edebilirdi ama şimdilik bu parfüm kokusu da idealdi. Kendi sınırlarıyla çizdiği bu adam profilini oturtmaya çalıştığı için uzun zamandır, öylesi yalnızdı. Hayır yalnızlığı içsel değildi, kendisi ile dolu bir yaşamdı onunki fakat arkadaşı yoktu. Sıradan bir duruma karşıt deli gibi doluydu kendisiyle. Sonsuz bir benlik içinde yüzüyordu. Sakindi bu yüzden ve adama yaklaştı sakince;
-Avez vous un cigaratte?