Hayatınızda hiç bir filmi izledikten sonra kusmak istediniz mi? Ben istedim. Requiem For A Dream bittikten sonra sırt üstü yatıp uzunca bir süre mide bulantımı geçirmeye çalıştım çünkü şimdiye kadar hiçbir film sonrası böyle kötü olmamıştım.

Requiem For A Dream’i yaklaşık 3 yıl önce izleme girişiminde bulunmuş ancak neden kapadığımı hatırlamadığım bir sebeple devam etmemiştim. Aslında bu aldığım doğru kararlardan bir tanesiymiş. Darren Aronofsky‘nin yönetmenliğini üstlendiği ve Türkçe’ye Bir Rüya İçin Ağıt olarak çevrilen bu film beni alt üst etti.

Tam da Game of Thrones izlerken araya giren bu biricik film bana “Filmi izlediğim sürede 3 tane Game of Thrones bölümü izlerdim.” dememe neden oldu.

Sebebi filmin kötü olması mıydı? Hayatımdan saatler çalması mıydı?

Bende bu etkiyi bırakan tamamen filmin olması gerektiği gibi olmasından kaynaklanıyordu. Şimdiye kadar izleyip beni asla hayal kırıklığına uğratmayan Jared Leto bu filmde uyuşturucu bağımlısı ve satışçısı olarak karşımıza çıkıyor. Çikolata bağımlısı anne Sarah Goldfarb eşi öldükten sonra yalnız kalmış bir kadın. Her gün oğlu annesinin televizyonunu çalıyor ve satıyor, annesi de gidip televizyonunu geri satın alıyor. Sarah için günler aynı geçiyor, döngü böylece devam ediyor. Her gün aynı programı izleyerek potansiyel bağımlılığının ilk adımını bizler için sergiliyor.

Harry (Jared Leto) kendisi gibi bağımlı kız arkadaşı Marion ile türlü çılgınlıklara imza atsa da onlar için çılgınlık ilk olarak uyuşturucu kullanıcılığından uyuşturucu satıcılığına geçtiklerinde oluyor. Harry ve arkadaşı Tyrone‘un kısa süreli drug dealer king döneminde Harry annesini görmeye gidiyor. Onu çok sevdiği için televizyon aldığını söylemek isteyen Harry karşısında kendisine benzeyen bir kadın görüyor. Televizyondaki yarışma programına katılacağı için kilo vermeyi takıntı edinmiş ve haplara başlamış olan annesi tripte bir uyuşturucu kullancısı gibi dişlerini gıcırdatıyor.

Sarah’nın her gün daha da bağımlı hale geldiği ve bir türlü yenemediği kilo verme arzusunu onun sonunu öngörüyor. Yavaş yavaş Sarah’nın psikolojisinin bozulduğunu görüyoruz. Ortada eroin kalmadığı için yavaştan kayışları koparan Harry, Marion ve Tyrone üçlüsü de buna çare aramaya başlıyorlar.

Filmde izlediğimiz her karakterin backgroundunu ve geleceğini bir araya getirdiğimizde kırık kalpler durağı ortaya çıkıyor. Sarah kocasını seven ancak erkenden kaybetmiş bir kadın. Çikolataları çok seviyor ve hatta onları hissetmeyi bile seviyor. Televizyon bağımlısı ve bir gün televizyonda olabileceği fikri ile yaşıyor. Harry babasını kaybetmiş bir çocuk, uyuşturucu ile ne zaman tanıştı bilmiyoruz ancak herhangi bir yoksunluk durumunda ne kadar ileri gidebileceğini biliyoruz. Tyrone da en az Harry kadar uyuşturucu bağımlısı. Tyrone’nin en çok dikkat çeken noktası ile annesinin kucağına zıpladığı ve annesinin fotoğrafına bakıp üzüldüğü sahneler.

Geçmişte yaşanan kayıplar geleceği şekillendirirken ikame olarak seçilen herhangi bir medyumun özellikle bağımlılık yaratabildiğini ve aslında insanların bu gibi durumlarda bağımlılığa olan yatkınlığını görebiliyoruz.

Marion uyuşturucuyu alabilmek için vücudunu satmayı kabul ettiğinde kendisini kötü hissedip ilk olarak kustuğunu görüyoruz ancak artık bunu da kabullenen Marion son sahnede yaşanan dehşet dolu seks partisinden eve yorgun ancak mutlu dönüyor.

Hayatımın en rahatsız edici sahneleri bu kadar art arda toplanmışken ve beni bu kadar çok etkilemişken değinmek istiyorum. Şimdiye kadar zaten onlarda spoiler verdiğim için ve artık filmi izlemeyenin kalmadığını varsaydığım için açıkça anlatıyorum.

Sarah artık delirip hastaneye kaldırıldığında ve hiçbir yöntem ile yemek yemeyi kabul etmediğinde edinilen alışkanlığın seviyesini görmüş oluyoruz. Kazanılan her obsesif alışkanlığın gelebileceği nokta bizi ürkütüyor. Daha önce Clockwork Orange‘ta gözleri açarak vahşet sahneleri izlemek zorunda bırakılan Alex gibi Sarah da yatağa bağlanıp başından şok verilerek iyileştirilmeye çalışılıyor. Bu bir iyileştirme yöntemi midir yoksa sakinleştirme, beyni durdurma yöntemi mi emin olamıyoruz.

Uyuşturucuları bittiği için bir portakal kamyonunu takip etmeye giden Harry ve Tyrone yolda Harry’nin berbat olmuş kolu için hastaneye gittiklerinde Harry’nin kolunun kesilmesi gerektiğini öğreniyorlar. Aynı zamanda Tyrone da hapishaneyi boyluyor. Uyandığında kolunun kesili olduğunu gören Harry, yerdeki pislikleri temizlemek zorunda olan Tyrone, seks partisinde her türlü şekilde kullanılan Marion son sahnede fetus pozisyonu ile sağına yatarak uykuya, dinlenmeye dalıyorlar.

Son sahne ile aslında insanın ne kadar güçlü ancak ne kadar zayıf olduğunu da görüyoruz. Gerçekleşen tüm olaylardan sonra, yaşanan zorluklardan sonra insan ne olursa olsun yaşayan bir bebek olduğunu hatırlıyor. Fetusa geri dönüp o sakin dünyada hayatına devam etmek istiyor. Çünkü henüz fetustayken televizyona çıkma, uyuşturucu kullanma, uyuşturucu için vücudunu satma gibi şeyler mevcut değil. Orası sakin ve dinlenmesi en güzel yer. Orası dünyanın neredeyse en korumalı alanı.

Film bittiğinde allak bullak olan bünyeniz ile neler yapabilirsiniz bilmiyorum. Hızlı geçen sahneler, insanı rahatsız eden kareler ve yüksek müzik sesle acaba bu filmi sinemada izleseydim nasıl hissederdim diye düşünmeden edemedim. Benim için film dünyasında demir leblebi olarak adlandırılabilecek en önemli filmlerden bir tanesi. Yedim ancak yutamadım. Bu yüzden belki de ben de fetus pozisyonu alıp midemdeki ağrıların geçmesini bir süre bekledim.

Yazıyı bitirmeden önce son olarak hakkını vermek zorunda olduğum bir nokta daha var. Bu da dört karakterin de içinde yaşadığı her hissi doğrudan hissedebiliyor olmanız. Sarah’nın üzerine gelen ve ara sıra patlayan buzdolabının yanı sıra çınlayan kulağını bile hissetmek mümkün. Marion biraz daha geri planda kalsa da uyuşturucu bulabilmek için evi talan etmesi sırasında empati gösterip bir an önce bulmasını diliyoruz. Harry kolunu her gösterdiğinde kendi kolumuz uyuşuyor ve bu acının nasıl geçebileceğini düşünüyoruz. Sarah elektrik şokları ile tedavi edilmeye çalışıldığında ise dişlerimizi sıkıp o anın bir an önce bitmesini istiyoruz.

Tüm bu duygular ile birlikte Bir Rüya İçin Ağıt, bir hayat için ağıta dönüşüyor. Karakterlerin sahip olamadığı ancak sahip olmalarını istediğimiz, daha temiz bir hayata ağıt haline geliyor.

Kendi döngümde tekrar yazımın başına dönersem, filmi izledim mi? Evet.

Filmi tekrar izler miyim? Asla, hayır!

Film başarılı mı? Vermesi gereken tüm duyguyu verdiği için, evet.

Filme katlanabildin mi? Zannetmiyorum.

A Hard Nut To Crack.