Kitabın sayfasını kapadığımda böylesine bir hayatla karşılaşacağımı bilmiyordum. İnsanın arkadaşlarının “Deli o, yakalayın!” diye bağırabileceğini bilmiyordum mesela. Bir doktorun daima hastasından istifade etme isteğini hayal edebiliyordum da elektrik şoku verirken dolguların titrediğini tahayyül bile edemezdim.

İçimin donduğunu hissettim. Guguk Kuşu sendin belki de. Ve belki de Şef’le aynı durumdaydın. Konuşmamayı seçip sadece izlemek, Almanya ve başka ülkeleri yaşamayı beklemek Bir erkeğin sıcaklığını hissederek uyumayı tercih etmek.

Deliliğe yakılacak ağıtlar olduğunu biliyordum ama deliliğin bu kadar delicesine yaşatılmak istendiğini unutmuştum.  Çocukluğunun soğuk gecelerinin neden böyle soğuk olduğunu artık biliyordum, içim üşüyordu. Böyle donuk bakmakta haklıydın aslında, böylesine sakin.

Deli olmayı daha çok isteyip deli kalmaktan daha çok korktum bu sefer. Sıradan bir yaşantı değildi çünkü bu, elektro şokların başı ve sonu biliniyordu ama ortası asla.

Ben kendimi bazen hiç tatmamış olsam da o elektro şokların ortasında hissediyordum.

Zaman ilerlemekten vazgeçiyordu, sonsuzluğa düşen damla gibiydim.

Kitabın kapağını kapattığımda içim buz tutuyordu, otobüsün demirini tutan elim ise çoktan parçalanmıştı.