Arkadan üzgün üzgün bakan Poe ile birlikte ben de üzgünüm bu sıralar. Final dönemi geldi çattı. Sanki hiç gelmeyecekmiş gibiydi. Uzaktı. İşe gidiyorduk her gün. Ne gerek vardı ders çalışmaya. Okul yerine iş yeri vardı ya zaten. Sonra bir baktık 1 hafta kalmış. Bir baktık ki gelmiş, kapımızın önünde oturuyor. Sınav bu? Ne yaparsın. Yapamıyorsun hiçbir şey. Hem de gerçek anlamda yapamıyorsun. Bir şey yazayım desen olmaz, ders çalışayım demen saçma. Dizi izlesen eh, kitap bitirsen meh. Her şey garip derece tatlı ama bir o kadar da tatsız.

Her sınav dönemi kendimi 4 senedir PMS’ten çıkamayan kadın gibi buluyorum. Balon balığı gibi şişiyorum. Tontonlaşıyorum, huysuzlaşıyorum. Hele bir de yoğun ve yorucu bir döneme denk geliyorsa bu sınavlar iyice aksileşiyorum.

Beni kitleyin bir yerlere rica ediyorum. Sınavlar geçince de çıkarın. Ya da çıkarmayın, iyiyim ben öyle.