dead as dead can be, my doctor tells me
but i just can’t believe him, never the optimistic one
i’m sure of your ability to become my perfect enemy

wake up and face me, don’t play dead cause maybe
someday i will walk away and say, you disappoint me,
maybe you’re better off this way

leaning over you here, cold and catatonic
i catch a brief reflection of what you could and might have been
it’s your right and your ability
to become…my perfect enemy…

wake up and face me, don’t play dead cause maybe
someday i’ll walk away and say, you disappoint me,
maybe you’re better off this way
you’re better of this…you’re better off this…
maybe you’re better off!

wake up and face me, don’t play dead cause maybe
someday i’ll walk away and say, you fucking disappoint me!
maybe you’re better off this way

go ahead and play dead
i know that you can hear this
go ahead and play dead
why can’t you turn and face me?

you fucking disappoint me!

Ne zaman birisi bana Constantine dese, ne zaman aklıma Keanu Reeves düşse işte o anda A Perfect Circle, Maynard’ın ruhumu yenileyen sesi ve Passive düşer.

Passive’siz bir Constantine düşünülemeyeceği gibi Constantine’siz bir Passive de düşünülemez. Size bir güzellik yapıp önce şarkı sözlerini şimdi de şarkıyı paylaşıyorum.

Fantastik hikayelere yerli yersiz bir bağlılığım var. Yüzüklerin Efendisi’ni götüm, öhöm, dibim düşe düşe izlerken Star Wars’a hiç başlamamış olmam, Constantine’i ellerimle taşıyasım gelirken izlemediğim yine bir sürü fantastik filmin olduğunu düşünürsek gariplerdeyim. Yine de…

İşin içine din, şeytan, melekler vs girdiğinde ben kendimi tutamıyorum. Supernatural’ı sırf bu yüzden izlemiştim bana kalırsa. Hikayeler, söylenenler ve insan kılığında karşımıza çıkan melekler. Dini somutlaştırmaya çalışan beynin en hoşuna giden hareketler bunlar. Castiel, Gabrial ve diğerleri.

John Constantine kendi çapında cin, şeytan meytan çıkaran bir ağabeyimizdir. Güzeller güzeli bu  ağabeyimizin yeni bir hedefi, görevi, misyonu oluverir filmde. Koşacak, şeytanlar ile savaşacak, cehenneme çıplak ayakları ile gidecek ve geri dönecektir. En yakın arkadaşını kaybedecek, bir kadının çal çenesine maruz kalacak ve daha neler neler olacaktır.

Kafamızda hep Passive çalsın bu arada.

Constantine’ı sevmemin en önemli nedeni John’un olağanüstü bizden bir adam olması. Pöfür pöfür sigara içen, ona buna artistlenen, konuşmaması ile karizma olduğunu düşünen, konuşmamak için bu yüzden daha da direnen, işi sonuna kadar kovalayan bir adam. En tatlı kısmı ise The Last Sacrifice ile cehenneme gitmeye bayağı hallenen götünü cehennemden kurtarması.

Cin fikirlilik, cinlik, şeytana pabucunu ters giydiriş ve diğerleri. İşte orada ben varım. Devil’s Advocate’i de bu yüzden sevmemiş miydim sanki?

John Constantine’ın filmin baş kahramanı, tüm olayların adamı olmasaydı ve sonunda kanı suya karışırken ölseydi, ne çizgiromandan alınıyor oluşu ne de olay örgüsü oluşurdu.

Şeytan ölümsüzlüğüne devam ederken, Lucifer Lucifer artistlik yaparken yani herkese, bir de John Constantine gelse – gelmese de yaşasa – ne olurmuş ki?

Passive hala kafada çalsın…

Go ahead and play dead.

Constantine Trailer